23 mars 2009
1
23
/03
/mars
/2009
13:05
N'em eus ket c'hoazh komzet eus ar blantadegoù riz e Taiwan. Brav eo ha dedennus da welet penaos e plantont riz.
Setu ni o paouez ar c'harr-tan un deiz evit mont da welet-se; gwelet a rit ur familh o plantañ riz holl asembles gant sikour un trakteur, henez vez ret bountañ anezhañ met reioù 'zo a vez holl otomatek met evit-se eo ret kaout ur prad bras ha muioc'h arc'hant. An dud aze ne seblantent ket bezañ pinvidik mor. Goude bezañ plantet ar riz gant sikour ar stlejer, dud a dremen en dro a dreñv evit plantañ bokedoù a vefe plantet fall. Ar riz a en em ginnig evel ur bokad geot, netra ispisial, plantet e vez en ur prad gant dour ennañ hag adplantet e vez en dro en ur mare.
Ar pezh n'eus merket ac'hanon ar wech-se eo e chaokent holl binlang, kraoñv a vez alies chaoket e broioù Azia a vez ret stufañ ar chug, ruz eo neuze an taiwaniz a lavar e vez "stufet goad". Gwelet veze mat oamp war ar maez, met jentil kenañ oent, goulennet o deus deomp m'hon oa c'hoant klak plantañ riz, met pa weler anezho er pri ne ro ket re c'hoant.
Je n'ai pas encore parlé des rizières a Taiwan. C'est beau a voir et interessant de connaitre la manière dont on plante le riz.
Nous voilà un jour arretant la voiture pour aller voir ça; vous pouvez voir une famille en train de planter du riz tous ensemble avec l'aide d'un tracteur. Celui si il faut le pousser mais il en existe des automatiques mais pour ça il faut un plus grand champs et surtout plus d'argent, ce qui ne semblait pas être le cas de cette famille. Après le tracteur des gens repassent pour replanter certaine botte de riz qui serait mal planté. Le riz ce présente sous la forme d'une botte d'herbre, rien de spéciale, et elle ce plante dans un champs remplis d'eau, a un moment ou un autre il faudra replanter ce riz.
Ce qui m'a beaucoup marqué c'est qu'ils machaient tous du binlang, de la noix de betelle, une noix qui ce mache beaucoup dans les pays d'Asie, il faut cracher le jus qui est rouge, les taiwanais appellent ça "cracher du sang". On remarquait bien qu'on était a la campagne, les gens étaitent vraiment super, ils nous on même proposer d'essayer de planter du riz, mais les voyants les pieds dans la boue ça donne pas trop envie.
Setu ni o paouez ar c'harr-tan un deiz evit mont da welet-se; gwelet a rit ur familh o plantañ riz holl asembles gant sikour un trakteur, henez vez ret bountañ anezhañ met reioù 'zo a vez holl otomatek met evit-se eo ret kaout ur prad bras ha muioc'h arc'hant. An dud aze ne seblantent ket bezañ pinvidik mor. Goude bezañ plantet ar riz gant sikour ar stlejer, dud a dremen en dro a dreñv evit plantañ bokedoù a vefe plantet fall. Ar riz a en em ginnig evel ur bokad geot, netra ispisial, plantet e vez en ur prad gant dour ennañ hag adplantet e vez en dro en ur mare.
Ar pezh n'eus merket ac'hanon ar wech-se eo e chaokent holl binlang, kraoñv a vez alies chaoket e broioù Azia a vez ret stufañ ar chug, ruz eo neuze an taiwaniz a lavar e vez "stufet goad". Gwelet veze mat oamp war ar maez, met jentil kenañ oent, goulennet o deus deomp m'hon oa c'hoant klak plantañ riz, met pa weler anezho er pri ne ro ket re c'hoant.
Je n'ai pas encore parlé des rizières a Taiwan. C'est beau a voir et interessant de connaitre la manière dont on plante le riz.
Nous voilà un jour arretant la voiture pour aller voir ça; vous pouvez voir une famille en train de planter du riz tous ensemble avec l'aide d'un tracteur. Celui si il faut le pousser mais il en existe des automatiques mais pour ça il faut un plus grand champs et surtout plus d'argent, ce qui ne semblait pas être le cas de cette famille. Après le tracteur des gens repassent pour replanter certaine botte de riz qui serait mal planté. Le riz ce présente sous la forme d'une botte d'herbre, rien de spéciale, et elle ce plante dans un champs remplis d'eau, a un moment ou un autre il faudra replanter ce riz.
Ce qui m'a beaucoup marqué c'est qu'ils machaient tous du binlang, de la noix de betelle, une noix qui ce mache beaucoup dans les pays d'Asie, il faut cracher le jus qui est rouge, les taiwanais appellent ça "cracher du sang". On remarquait bien qu'on était a la campagne, les gens étaitent vraiment super, ils nous on même proposer d'essayer de planter du riz, mais les voyants les pieds dans la boue ça donne pas trop envie.